Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών Ανοιχτή Γραμμή

Κλείνω φέτος 47 χρόνια επαγγελματικής θητείας στο θέατρο -κυρίως- αλλά και στο σινεμά και στην τηλεόραση.

Γνωρίζοντας και τη γοητεία και τα βάσανα αυτής της επιλογής, προσπάθησα να κρατήσω μακριά μου κάθε αλαζονική σκέψη απέναντι στους συναδέλφους μου που δεν είχαν τη δική μου τύχη. Πέρασα κι εγώ -όπως πολλοί- και περιόδους ανεργίας, αμφισβήτησης, απαξίωσης. Αλλά πάντα έλεγα πως με κάποιο μαγικό τρόπο ήρθαν καλά τα πράγματα κι αναγνωρίστηκε ο κόπος κι η αγάπη μου για τη δουλειά μου. Ξέροντας καλά ότι σπουδαίοι του επαγγέλματος δεν είχαν καν την ευκαιρία να αποδείξουν την αξία τους.

Αυτές τις άγριες μέρες που λυσσαλέα προσπαθούν ήσσονος σημασίας και αναίτιας υπεροψίας «συνάδελφοι» να κατατάξουν -με ποιο δικαίωμα- τους ηθοποιούς σε κατηγορίες και να αποφασίσουν ποιοι θα κρατήσουν τον τίτλο και ποιοι όχι, συγγνώμη αλλά με προκαλούν να αναφωνήσω.

Αν έχετε ταλεντόμετρο βάλτε το όπου θέλετε…

Και δεν χρειάζεται να τις βγάλουμε να τις μετρήσουμε… τις αξίες του καθένα μας.

Στο ένδοξο ΣΕΗ υπάρχει άπλετος χώρος για όσους αγωνίζονται για καλύτερο αύριο και πάνω απ’ όλα για την ουσία του ορισμού που περιέχεται στον τίτλο του ΣΕΗ. Τα βραβεία κι οι περγαμηνές μοιράζονται αλλού τελευταία.

Καλή ψήφο και καλή φώτιση.