Περί διαφθοράς, καλοκαιριάτικα

Σε συνθήκες παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού το προϊόν «καταπολέμηση της διαφθοράς» είναι το διαβατήριο των καπιταλιστών για το δικό τους παράδεισο, παρακάμπτοντας την κόλαση της πιθανής αντίστασης του παγκόσμιου προλεταριάτου, ειδικά μετά την πτώση, τη λεγόμενη και του υπαρκτού.

Κάθε Αύγουστο, ειδικά τη βδομάδα πριν από το Πάσχα του καλοκαιριού, όπως λέει ο λαός τον Δεκαπεντάγουστο, με κατατρύχει όπως εκατομμύρια στον κόσμο – έτσι θέλω να πιστεύω – το φάντασμα της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι. Είναι σα να ‘ρχεται σα βρικολακιασμένη σφήνα στην καρδιά του καλοκαιριού το Απόλυτο Κακό του καπιταλισμού, του ιμπεριαλισμού, του πολέμου, του λεγόμενου πολιτισμού.

Κι όμως, στο μικρόκοσμο των ατομικών, κοινωνικών κι απολύτως φυσικών αναγκών, τουλάχιστον στο βόρειο ημισφαίριο, για θερινή χαλαρότητα και ξεκούραση, αυτό που λέγαμε κάποτε δικαίωμα στις διακοπές και τώρα είναι κάτι ανάμεσα σε λαχείο και παζάρι για τους περισσότερους, το επιχειρούμενο από τη δεκαετία του ’90 ξαναγράψιμο της Ιστορίας, περνάει το χειρότερο ίσως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που συντελέστηκε σε λίγα δευτερόλεπτα μέσα από τόσες δικαιολογήσεις και αποενοχοποιητικές ερμηνείες, ώστε να απωθείται στο συλλογικό υποσυνείδητο τόσο όσο ώστε να μπορεί να επαναληφθεί.

Στο δε ελληνικό Κοινοβούλιο, που βρέθηκε αυγουστιάτικα σε νομοθετικό οργασμό, ώστε να καβαλικέψει η νέα αυτοδύναμη κυβέρνηση μεγαλοπρεπώς την αυτοδύναμη εξουσία της, τηρήσαμε ενός λεπτού σιγή, με μια ψευδοπασιφιστική προτροπή και ξεμπερδέψαμε με την εκτέλεση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων στον ύπνο τους, με το στρατό τους ήδη ηττημένο.

Γιατί έπρεπε να ασχοληθούμε εκτός των άλλων με τη διαφθορά στον κόσμο και την Ελλάδα. Κατά προτροπή των ηθικά και πολιτικά διεφθαρμένων που διατείνονται ότι τα πολιτισμένα κράτη που μπορούν να συμμαχούν με τους εκτελεστές της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, κινδυνεύουν στον αιώνα μας απ’ την «πυρηνική βόμβα» της διαφθοράς.

Στην πραγματικότητα, δηλαδή, οι διαφθορείς ιμπεριαλιστές και αποικιοκράτες αιώνων (διαβάστε όπου βρείτε τα εγκλήματα του Βασιλιά Λεοπόλδου του Βελγίου, ιδιοκτήτη του Βελγικού Κονγκό, του κυνηγητού που επιφύλαξε ο Μαρκ Τουέιν, για να καταλάβετε πώς κτίστηκε η καρδιά της ΕΕ, οι Βρυξέλλες) έφτιαξαν κάποια στιγμή έναν μη κυβερνητικό οργανισμό, τη Διεθνή Διαφάνεια (Transparency International T.I.), που ασχολείται με την καταπολέμηση αυτών που διαφθείρουν. Ο οργανισμός με έδρα το Βερολίνο ιδρύθηκε το 1993 και το ’95 κατασκεύασε και Βαρόμετρο Παγκόσμιας Διαφθοράς, και ετήσιο Δείκτη Αντίληψης για τη Διαφθορά. Με τη συνεργασία 70 ατόμων, κυρίως ηγετών αποικιοκρατικών χωρών και ανώτατων υπαλλήλων ασχολείται με το ποιοι πολιτικοί και τα «τσιράκια» τους στις υπανάπτυκτες χώρες «τα πιάνουν» κι έτσι κοστίζουν ακριβά στις ανεπτυγμένες!…

Δηλαδή, αυτοί που λήστεψαν τον πλούτο των λαών της Αφρικής, της Ασίας και της Ν. Αμερικής κοστολόγησαν ηθικά και οικονομικά τους δωροδοκούμενους από τους ίδιους. Και το 1989 ήρθαν οι ΗΠΑ και συνέστησαν στον ΟΟΣΑ να μετατρέψει σε παγκόσμια πολιτική τη διαφθορά της εργαλειοθήκης του, αφού μ’ αυτήν ασχολούνται από το Μάαστριχτ κυρίως οι Ευρωπαίοι καπιταλιστές.

Δεν είναι τυχαίος ο εμπνευστής αυτής της δηθενιάς των ηθικών καπιταλιστών. Πρόκειται για τον Πίτερ Εϊγκεν, διευθυντή της Παγκόσμιας Τράπεζας στην Αφρική, και συντονιστή προγραμμάτων βοήθειας των ανεπτυγμένων χωρών προς τις φτωχότερες που διαχειρίζονταν τεράστια ποσά, που τελικά όπως και έλεγε «εξατμιζόταν σε έναν κυκεώνα πολιτικής και λοιπής διαφθοράς».

Όλα τ’ άλλα ήρθαν σα φυσικό τρεχούμενο καπιταλιστικό νερό. Θεσμοί, νομοθεσίες, κυβερνητικές δράσεις ελέγχονται από τα θηρία με το χρήμα στην τσέπη, έτσι ώστε να καλύπτεται η ληστεία των πολλών από λίγους. Και να φταίνε πάντα οι διεφθαρμένοι περισσότερο από τους διαφθορείς τους.

Σε συνθήκες παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού το προϊόν «καταπολέμηση της διαφθοράς» είναι το διαβατήριο των καπιταλιστών για το δικό τους παράδεισο, παρακάμπτοντας την κόλαση της πιθανής αντίστασης του παγκόσμιου προλεταριάτου, ειδικά μετά την πτώση, τη λεγόμενη και του υπαρκτού.

Τώρα να πεις να βάλει η Παναγιά το χέρι της, μέρες που είναι, για να υπάρχει διαφάνεια σε διαφαινόμενη απόπειρα «συνδιαχείρισης» ενεργειακού πλούτου στο Αιγαίο και τα πέριξ είναι σκέτη αμαρτία, και για διαφθορείς και για διεφθαρμένους.

 

Σημείωση: Το άρθρο της Λιάνας Κανέλλη αναδημοσιεύεται από τον Ριζοσπάστη (Σάββατο 10 Αυγούστου 2019 – Κυριακή 11 Αυγούστου 2019).

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: