Καλήνυχτα Κεμάλ, AΠΟΤΥΧΑΜΕ
Φτάνει πια η επίκληση στο συναίσθημα και η αυτοενοχοποίηση λαών και κοινωνιών για τον πόλεμο, για την φτώχεια, για την κλιματική αλλαγή, για, για, για να μην βάλουμε ποτέ στην γλώσσα μας τη λέξη με τα τόσα καρφιά που λέγεται καπιταλισμός.
Ωραία μας μπήκε και το 2022. Εκατόμβες νεκρών από την πανδημία, δολοφονίες και βιασμοί γυναικών, δολοφονίες μικρών παιδιών για τα «οπαδικά» και τώρα ένας πόλεμος μεταξύ Ρωσίας – Ουκρανίας.
Χιλιάδες γνώμες σκέψεις, αναλύσεις, κατηγορίες από δω και από εκεί, με τη χειρότερη να είναι αυτή της συλλογικής ευθύνης. Σχόλια τύπου ΑΠΟΤΥΧΑΜΕ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΕΙΔΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ, ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΟΥ, ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΦΥΛΟ ΜΟΥ, ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ γενικά και αόριστα, δίνουν και παίρνουν στα social media με συνοδεία συγκινητικών εικόνων. Μια δακρύβρεχτη απολογία για λίγα likes, με «παγκαλική» λογική τύπου «μαζί τα φάγαμε», με σκοπό να δικαιολογήσει πολλές φορές την προσωπική του καθενός εθελοτυφλία μπροστά στις ρίζες των προβλημάτων, στους πραγματικούς θύτες και την προσωπική του ανύπαρκτη αντίδραση, για αλλαγή των αιτίων που προκαλούν όλα τα παραπάνω. «Όλοι φταίμε» και ξεμπερδέψαμε, λέμε για να δικαιολογήσουμε την ανυπαρξία μας από τους δρόμους. «Ο άνθρωπος το έχει στο dna του το κακό και το μίσος», λέμε για να δικαιολογήσουμε τη ματαιότητα του τίποτα δεν αλλάζει, αυτός είναι ο κόσμος έτσι ήταν είναι και θα είναι και ΤΙ ΝΑ κάνουμε.
Όχι, δεν τα φάγαμε μαζί αλλά συγκεκριμένοι πολιτικοί με τους εκάστοτε δουλικούς τους. Όχι, δεν σκοτώσαμε τον Άλκη μαζί, το έκαναν οι 12-13 χούλικανς του ΠΑΟΚ. Όχι, δεν βιάσαμε τη Γεωργία όλοι μαζί, αλλά οι συγκεκριμένοι γόνοι γνωστής οικογένειας. Όχι, δεν φέραμε τον πόλεμο και την προσφυγιά όλοι μαζί, αλλά η αστική τάξη της Ρωσίας για την κόντρα με τα συμφέροντά της με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις ΗΠΑ. Οι δικές τους μάχες για έλεγχο πρώτων υλών, πλουτοπαραγωγικών πηγών, ενεργειακών πόρων, των χωρών για τις σφαίρες επιρροής τους με απώτερο και τελικό σκοπό το μεγαλύτερο κέρδος για τις αστικές τάξεις τους. Ένα ατέρμονο κυνήγι του κέρδους που προκαλεί τις τρομακτικές αυξήσεις για την ενέργεια, την ακρίβεια στα βασικά αγαθά, τη φτώχεια, την ανεργία.
Φτάνει πια η επίκληση στο συναίσθημα και η αυτοενοχοποίηση λαών και κοινωνιών για τον πόλεμο, για την φτώχεια, για την κλιματική αλλαγή, για, για, για να μην βάλουμε ποτέ στην γλώσσα μας τη λέξη με τα τόσα καρφιά που λέγεται καπιταλισμός.
Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ άμα καθόμαστε στο σπίτι μας λυπόμαστε, κουνάμε το δάχτυλο σε όλους (εκτός από τους πραγματικά αίτιους ) και δεν αγωνιζόμαστε.
Green Rebel
