“Άντε και στον Γράμμο να κάνετε αντιπολίτευση…” – Η λούμπεν ακροδεξιά ρητορική του Πορτοσάλτε
Εκδηλώσεις τιμής των συνεργατών των Γερμανών ναζί πλάι-πλάι με χρυσαυγίτες, αντισημιτικές απόψεις, εξίσωση του κομμουνισμού με τον φασισμό, δημοσιοποίηση προσωπικών στοιχείων ξυλοκοπημένων από την αστυνομία πολιτών και άλλες τέτοιες φλογερές εκδηλώσεις φιλελευθερισμού είναι μερικά από τα κατορθώματα των πολιτευτών -νυν και πρώην- της ΝΔ.
Το πάνελ της πρωινής εκπομπής του ΣΚΑΪ φιλοξένησε σήμερα ακόμα ένα από τα -συνήθη πλέον- παραληρηματικά ξεσπάσματα του Άρη Πορτοσάλτε. Αφορμή στάθηκε ο διαξιφισμός του με τον δημοσιογράφο της Αυγής Νίκο Σβέρκο αναφορικά με την επίσκεψη του πρωθυπουργού στο Ηνωμένο Βασίλειο ενόψει της «αξιοποίησης» του Τατοΐου. Η Νέα Δημοκρατία κατηγορήθηκε για αδιαφορία απέναντι στο φλέγον ζήτημα της ακρίβειας που πλήττει τα νοικοκυριά, πράγμα που προκάλεσε την μήνιν του δημοσιογράφου του ΣΚΑΪ με αποτέλεσμα κι εκείνος με τη σειρά του να εγκαλέσει τον ΣΥΡΙΖΑ για λαϊκισμό. Η ανταλλαγή χαρακτηρισμών συνεχίστηκε με αμείωτη ένταση, καταλήγοντας στην φράση «άντε και στον Γράμμο να κάνετε αντιπολίτευση».
‘στο βίτσι και στον γράμμο σας θάψαμε στην άμμο’ άρης πορτοσάλτε, δημοσιογράφος pic.twitter.com/uxtkeNpq3T
— koiniαν (@koinian) April 27, 2022
Η λούμπεν ακροδεξιά ρητορική αρθρώνεται κατά κόρον από στελέχη της κυβέρνησης σε καθημερινή βάση. Εκδηλώσεις τιμής των συνεργατών των Γερμανών ναζί πλάι-πλάι με χρυσαυγίτες, αντισημιτικές απόψεις, εξίσωση του κομμουνισμού με τον φασισμό, δημοσιοποίηση προσωπικών στοιχείων ξυλοκοπημένων από την αστυνομία πολιτών και άλλες τέτοιες φλογερές εκδηλώσεις φιλελευθερισμού είναι μερικά από τα κατορθώματα των πολιτευτών -νυν και πρώην- της ΝΔ. Άρα καμία έκπληξη δεν πρέπει να προκαλεί η ισοπέδωση των παθών του εμφυλίου από τον Πορτοσάλτε, ως αρμονικό κομμάτι του δημόσιου λόγου του.
Αυτό που είναι άξιο προσοχής είναι η στάση του Δημήτρη Οικονόμου ο οποίος αναλαμβάνει ρόλο διαμεσολαβητή επιλέγοντας όχι να καυτηριάσει την αναφορά αλλά να υποστηρίξει ότι «Ο νέος που μας βλέπει τώρα απέναντι θα τραβάει τα μαλλιά του…. Αρχίζει και ανοίγει τα βιβλία του…. Λέει, τι λένε αυτοί; Δεν μας καταλαβαίνει». Η αντιμετώπιση αυτή όμως ενέχει μια τεράστια αντίθεση. Από τη μία, υποβαθμίζει τον εμφύλιο σε ζήτημα μακρινό και λογικά επιλυμένο αφού πλέον δεν θα πρέπει να μας απασχολεί. Ταυτόχρονα όμως ξεσκεπάζει την μέθοδο με την οποία το μετεμφυλιακό κράτος και οι συνεχιστές του έχουν επιλέξει να αντιμετωπίσουν αυτά τα πράγματι τραγικά χρόνια, δηλαδή απλώς μη αντιμετωπίζοντάς τα! Το αποτέλεσμα; Μια κοινωνία που ποτέ δεν θεραπεύτηκε αλλά προσπέρασε τα συλλογικά της τραύματα και παρότι πλέον έχει ριχτεί άπλετο φως σε πολλές από τις πτυχές του πολέμου, εκείνη σε μεγάλο βαθμό ζει στο σκοτάδι.
Μια τέτοια προσέγγιση προσβάλλει τόσο την αντίληψη πολλών νέων όσο και την μνήμη των πολιτικών ή και φυσικών τους προγόνων που έπεσαν στον Γράμμο μαχόμενοι ενάντια στον μοναρχοφασισμό. Κάθε λαός πρέπει να απορρίπτει τη λήθη και πρώτιστα να συνομιλεί θαρραλέα με το χθες πριν «να προφτάσει την Αυγή και το Αύριο, και να δημιουργήσει νέους χρόνους και εποχές».
