Η άγια επανάσταση…

Όπως ο χρόνος πορεύεται ασυγκράτητος, έτσι και το επαναστατημένο πνεύμα δεν ανακόπτει την πορεία του σε κανένα σταυροδρόμι, γιατί αν αργοπορήσει έστω και για μια στιγμή, ο κίνδυνος να ξεπέσει δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητος… Η επανάσταση αποτελεί τον μονόδρομο για τον εξαγνισμό, για τη λύτρωση και για την αποκατάσταση…

Άμα ο άνθρωπος δε μπορεί να κοιτάξει τον άνθρωπο στα μάτια, πως θα μπορέσει ν’ αποκρυπτογραφήσει τις μυστικές αλήθειες της ζωής;

Μόνο η εξεγερμένη σκέψη δημιουργεί τη δυνατότητα για να μπορέσει ο θνητός ν’ αντικρίσει την κρημνώδη ύλη της ψυχής του σύμπαντος με τα ίδια του τα μάτια… Κι όπως ο χρόνος πορεύεται ασυγκράτητος, έτσι και το επαναστατημένο πνεύμα δεν ανακόπτει την πορεία του σε κανένα σταυροδρόμι, γιατί αν αργοπορήσει έστω και για μια στιγμή, ο κίνδυνος να ξεπέσει δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητος…

Η εξουσία είναι γλυκιά γι’ αυτούς που την ασκούν γι’ αυτό πολύ δύσκολα την εγκαταλείπουν, αλλά όποιος θέλει πραγματικά να σώσει τον κόσμο απ’ την απληστία κι από την πλεονεξία, πρέπει ν’ ανέβει πρώτος στο σταυρό…

Δεν είναι οι φτωχοί κι οι πλούσιοι, δεν είναι οι νηστικοί και οι χορτάτοι, δεν είναι οι συνειδητοί κι οι ασυνείδητοι που κάνουν τη διαφορά… Είναι οι αιώνιοι νόμοι που ζητούν επίμονα να καταργηθούν τα δεινά του χτες κι ο ψυχικός σπαραγμός του σήμερα για να ευοδωθεί ένα μέλλον προσδόκιμο, ελπιδοφόρο κι αισιόδοξο για τους πολλούς…

Κι αν απαιτήσεις αυτό που δικαιούσαι σήμερα σύντροφε, τότε αύριο θα υπάρξει σίγουρα η στοίχιση κι η συμπαράταξη που θα μας οδηγήσει με ασφάλεια στη δική μας αναμενόμενη προοπτική…

Η εξουσία πρέπει να πηγάζει από το λαό και μόνο σ’ αυτόν πρέπει να λογοδοτεί, όμως το ένστικτο, η μισανθρωπία και το αίμα έχουν το ίδιο χρώμα…

Ωστόσο, αυτό που έγινε πραγματικότητα κάποτε μπορεί κάλλιστα να επαναληφτεί αλλά μπορεί ακόμα να γίνει και το αδύνατο δυνατό αν επικαλεστούμε τη μνήμη κι αν στρατευτούμε στην λυτρωτική και σωτήρια ιδέα της…

Αυτό που σου ανήκει και σου το αρνούνται με ανυποχώρητο πείσμα οι ποταποί της γης αποτελεί χλευασμός και πρόκληση και μόνο εκείνο που υπερασπίζεσαι και διεκδικείς εσύ, για σένα και για τους άλλους, δηλώνει αρωγή, συνδρομή και συνεισφορά στην άγια εξέγερση και στην άγια επανάσταση…

Εσύ διάλεξες το φως κι εγώ τη φωτιά, εσύ πήρες τη βροχή κι εγώ τον κεραυνό… Ναι, ξεφυλλίζοντας το πόνημα της ιστορίας που ‘ναι γραμμένο με το αίμα των ηρώων και των μαρτύρων της ασίγαστης αντιπαράθεσης, μπορούμε να καταλάβουμε καλύτερα τον κόσμο, τα όνειρα και τις ανάγκες του…

Γιατί οι άνθρωποι που γυρεύουν μια στάλα ουρανό είναι πολλοί, η γη είναι μικρή και στρογγυλή κι ο πόνος που αλυχτά είναι αφόρητος ανυπόφορος, θανατηφόρος…

Κι είναι καλύτερα να φτιάξεις ένα τέλος στα δικά σου μέτρα γιατί το τέλος που σου επιφυλάσσουν οι αιμοδιψείς και οι αδίστακτοι θα είναι ασύγκριτα πιο σκληρό, πιο οδυνηρό και πιο ολέθριο…

Κι αν τα χέρια σου είναι αδειανά φρόντισε να είναι πάντα γεμάτη η ψυχή σου, γιατί η αδικία που κυριαρχεί στη γη είναι η αιτία που γεννά και τη φτώχεια και την επανάσταση, αλλά ποιος τελικά θ’ αποφασίσει;

Ας είμαστε λίγοι…

Αυτοί που διαφεντεύουν τα κάστρα, τα πλούτη και τη μοίρα μας είναι ακόμα λιγότεροι γι’ αυτό πάντα μπορούμε να τους νικήσουμε…

Κι αν ο αγέρας έριξε την ψυχή σου στο χώμα, σκύψε κι ανασήκωσέ την αδερφέ μου γιατί κάθε ψυχή έχει τη δική της ξεχωριστή δύναμη κι αξία… Λαγάρισέ την, τίναξε τα σκονισμένα ρούχα της για να λάμψει πορφυρή και φλογάτη στο αιματώδες φως του δειλινού…

Η εξέγερση δεν αφορά τους πεινασμένους, τους αδικημένους τους άστεγους και τους λεηλατημένους της γης, αλλά εκείνους που ζουν με τ’ όνειρο της επανάστασης…

Η επανάσταση αποτελεί τον μονόδρομο για τον εξαγνισμό, για τη λύτρωση και για την αποκατάσταση… Κι άμα ξεκινήσει αυτή η διαδικασία, τότε η ιστορία θα κρατήσει ξανά στα χέρια της τον κονδυλοφόρο και την πένα για να καθαρογράψει σ’ ένα λευκό περιθώριο του ουρανού τις χρονολογίες, τα ονόματα και τα γεγονότα…

Είμαστε πολύ μικροί κι ασήμαντοι μέσα στην απεραντοσύνη του απείρου σύντροφε, όμως τίποτα δεν είναι πλατύτερο, λαμπρότερο, κι ιερότερο από την αφοσίωση κι από τη φρόνηση της ψυχής μας. Κι από κει πηγάζει η δύναμη που μας επιστρατεύει και μας ενεργοποιεί, που μας οπλίζει τα χέρια με δόρυ και με ασπίδα για να αγωνιστούμε όπως αρμόζει για το ηθικά ενδεδειγμένο, με την απόλυτη βεβαιότητα πως κάποια μέρα θα μπορέσουμε να κατακτήσουμε το ακατάκτητο…

Γιώργος Δ. Μπίμης

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: