Είναι οι φασίστες ηλίθιε

Όταν δολοφονούσαν τον Λουκμάν ξημερώματα, όταν κακοποιούσαν φτωχούς ανθρώπους όπως ο Ουάιλντ Ταλεμπ, αφού τους είχαν πρώτα κλέψει, όταν μας κυνηγούσαν γύρω από τα δικαστήρια του Πειραιά φωνάζοντας “Κομμούνια θα σας θάψουμε”, όταν χαστούκιζαν προς χάριν τηλεθέασης κι εντυπώσεων γυναίκες, όταν εισέβαλαν στα σπίτια των Αιγύπτιων ψαράδων με σκοπό να τους σκοτώσουν, όταν χτυπούσαν τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ με σκοπό πάλι το θάνατο, όταν έμπηγαν το μαχαίρι στην καρδιά του Παύλου, όταν κατέβαζαν το ρόπαλό τους στο κεφάλι της Ελευθερίας, όταν ξυλοκοπούσαν αντιφασίστες δικηγόρους και απειλούσαν μάρτυρες μέρα μεσημέρι, όταν γρονθοκοπούσαν ανθρώπους γιατί φορούσαν αντιφασιστικές μπλούζες, όταν φώναζαν στην Μάγδα “Πού είναι ο Παύλος σου τώρα”, δεν τους έπιανε κανένα ρίγος, καμία αδιαθεσία. Τώρα που ήρθε η ώρα να απολογηθούν, τώρα που το σύστημα αφού τους χρησιμοποίησε τους άδειασε, τώρα ξαφνικά λιποθυμούν, κλαίγοντας.

Είναι οι φασίστες, ηλίθιε.