Δύο μικρές ιστορίες… αριστούχων σημαιοφόρων…

«Τη σημαία θα την κρατάνε πάλι οι αριστούχοι μαθητές» … λέει το υπουργείο παιδείας.

Δε σκοπεύω να σας πω καμιά «ιστορία» χοντροκομμένη, από αυτές όπου αγανακτισμένοι γονείς αντιδρούν γιατί σημαιοφόρος είναι ένας αριστούχος Αλβανός μαθητής … και «γιατί να  είναι αριστούχος ο Αλβανός» … και «γιατί να σηκώσει τη σημαία ο Αλβανός;».

Ούτε θα αναρωτηθώ πόσο αριστούχοι ήταν στα μαθήματα οι ήρωες του 21 ή του 40. Ή πόσο αστείο είναι το  έθιμο αυτό όλων των βασιλοχουντοεμφυλιοακροδεξιοφασιστικών  κυβερνήσεων.

Θα σας πω μόνο δυο … «λεπτεπίλεπτες» ιστορίες εκπαιδευτικής πράξης, από εκπαιδευτικούς που ήθελαν να προλάβουν … ανεπιθύμητα αποτελέσματα. Τα ονόματα μπορεί να είναι και τυχαία.

Η Τζοσίλντα (Αλβανίδα βέβαια), είναι τώρα παντρεμένη γυναίκα με παιδί. Τότε που πρωτοήρθε στην Ελλάδα από την Αλβανία (δεκαετία ’90) ήταν στη μέση του δημοτικού. Γρήγορα προσαρμόστηκε, έμαθε ελληνικά, γραμματική και ιστορία κι έγινε άριστη. Για τα μαθηματικά δε συζητάμε. Όλα τα παιδιά που ερχόταν από πρώην σοσιαλιστικές χώρες ήταν παρασάγκας καλύτερα. Άλλο επίπεδο.

Όταν ήταν πέμπτη τάξη, πήρε τον τελευταίο έλεγχο της χρονιάς και πήγαινε σπίτι της. Στα κάγκελα του σχολείου την είδα και της ζήτησα τον έλεγχο να τον δω (είμαι φίλος με το σύντροφο μπαμπά της). Είχε παντού δεκάρια, εκτός από τα Αγγλικά και τη Γυμναστική που είχε 9. Και καλά τα Αγγλικά. Η Γυμναστική;

«Γιατί καλέ πήρες 9 στη γυμναστική;» … της λέω.  Αυτή γελούσε. Στο τέλος μου είπε:

«Έλα καλέ κύριε Μάνο. Με κοροϊδεύετε; Δεν ξέρετε εσείς; Αν μου έβαζαν 10 σε όλα μπορεί να έπαιρνα τη σημαία στην 6η τάξη».

Τη σημαία την κρατά όποιος πήρε 10 σε όλα τα μαθήματα στην πέμπτη τάξη. Αν είναι δύο αυτοί, μοιράζονται τις δύο παρελάσεις (25/3 και 28/10). Αν είναι περισσότεροι, γίνεται κλήρωση.

Από περιέργεια ρώτησα τη γυμνάστρια του σχολείου. Μου ’πε ακριβώς το ίδιο … ότι δηλαδή αν της έβαζαν και στα αγγλικά και στη γυμναστική 10, μπορεί να έπαιρνε τη σημαία … και μετά «να είχαν άλλα». Έτσι η άριστη δεν αρίστευσε εντελώς. Και δεν έγινε ποτέ σημαιοφόρος.

Μια άλλη χρονιά, στο ίδιο σχολείο, ο Γιωργάκης ήταν αρκετά … «πιο άριστος». Ήταν κι οι δυο γονείς του δάσκαλοι στο σχολείο του. Και ήταν και «πατρίς θρησκεία οικογένεια». Κι όταν ο Γιωργάκης ήταν πέμπτη τάξη, οι δυο γονείς – δάσκαλοι, απαίτησαν και πήραν οι δυο τους, τα δυο τμήματα της πέμπτης τάξης. Όπως καταλαβαίνετε, αυτή τη χρονιά κανένα παιδάκι της πέμπτης (Έλληνες και Αλβανοί, καμιά διάκριση) δεν πήρε σ’ όλα 10, εκτός από το σπλάχνο. Έτσι ο τυχερός άριστος, ήταν σημαιοφόρος και στις δύο παρελάσεις την επόμενη χρονιά.

ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΑΤΑ ΜΕ ΤΟ ΦΤΙΑΡΙ …

Μη μου πει κανείς: «Στο έδαφος της αριστείας φυτρώνουν τέτοιες συμπεριφορές». Εύκολη σκέψη, αλλά φτωχή.

Μη μου πει κανείς: «Κλήρωση είναι ο καλύτερος τρόπος». Πρόχειρη σκέψη και συριζαίικη.

Όλη αυτή η συζήτηση γίνεται στο γήπεδο της δεξιάς πολιτικής και της λογικής της δεξιάς. Κι εκεί ακριβώς οδήγησε τη συζήτηση ο ΣΥΡΙΖΑ, που θα καταργούσε τις παρελάσεις, ή θα άλλαζε το περιεχόμενό τους, αλλά … το ξέχασε. Όπως έκανε βέβαια και σε όλα τα θέματα που χειρίστηκε σαν κυβέρνηση.

Και καμιά έκπληξη δεν έχει κανείς συριζοδεξιός για την σχετική απόφαση της υπουργού παιδείας. Τέτοια λένε και κάνουν αυτοί οι δεξιοδεξιοί, εδώ και δεκαετίες.

Ας μη χτυπιούνται λοιπόν τώρα οι Συριζαίοι. Αυτά τα «ψήγματα διαφοροποίησης» (άριστος ή κλήρος), είναι για να έχουν να μιλάνε τα κανάλια για «διαφορές ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ» και για να … τους ξεχωρίζει ο κόσμος. Γιατί με κριτήριο την οικονομία, την κοινωνία, την παιδεία, την εξωτερική πολιτική, την εξάρτηση, τον αυταρχισμό, τα ρουσφέτια, τη ψήφο τους στη βουλή, στην ευρωβουλή, στα ευρωπαϊκά συμβούλια κλπ … τα σκατά και το φτυάρι έχουν γίνει μια άμορφη μάζα και δεν διαχωρίζονται με κανέναν τρόπο.

Υ.Γ. Σίγουρα δεν είπα ότι είναι ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το φτυάρι.