«Cheap Choices» και πνεύμα των Χριστουγέννων

Τα φετινά Χριστούγεννα τον πέτυχαν σε μια περίοδο ενδοσκόπησης και περισυλλογής. Είχε μόλις ξεμπερδέψει με σπουδές – πτυχίο και μεταπτυχιακό – και στρατιωτική θητεία και ετοιμαζόταν να ξεκινήσει την επαγγελματική του σταδιοδρομία μέσα στο 2020 γεμάτος όνειρα και φιλοδοξίες.

Λίγο πριν τελειώσει ο χρόνος, λοιπόν, είχε κανονίσει να πάει μαζί με μερικούς από τους καθηγητές του στο πανεπιστήμιο σε ένα συνέδριο όπου θα ήταν καλεσμένες διάφορες επιχειρήσεις, που θα εξηγούσαν τι είναι αυτό που λείπει από την αγορά και θα ανέλυαν τα στοιχεία που ζητούν από έναν εργαζόμενο.

Ετοιμάστηκε και έφτασε στο ξενοδοχείο ακριβώς μόλις ξεκινούσαν οι ομιλίες από τους διευθύνοντες συμβούλους των εταιρειών που ήταν καλεσμένες. Αυτό που πρόσεξε ήταν πως οι περισσότεροι στις ομιλίες τους εστίαζαν για αρκετή ώρα στους νέους που είχαν μόλις τελειώσει τις σπουδές τους. Προσπαθούσαν να πείσουν για το πόσο πολύ τους πίστευαν, για το πόσο σημαντικά είναι για μια επιχείρηση τα νέα μυαλά και οι φρέσκιες ιδέες, αλλά κάτι στον τρόπο που μιλούσαν μαρτυρούσε απαξίωση και υποτίμηση. Τελικά, ένας απ’ αυτούς, σε μια αποστροφή του λόγου του, το είπε ξεκάθαρα: «Είστε cheap choices για τις επιχειρήσεις και καλά θα κάνετε να προσαρμοστείτε γρήγορα σε αυτό».

Εκείνος, παρότι ήξερε πως τα πράγματα δεν ήταν ευοίωνα εκεί έξω για όσους αναζητούσαν εργασία, πίστευε πως θα είχε διαφορετική τύχη από τους υπόλοιπους. Είναι η γνωστή παρανόηση που γίνεται από πολλούς που θεωρούν πως είναι προορισμένοι μόνο για τα όμορφα που συμβαίνουν σε αυτόν τον κόσμο και όχι για τις στρεβλώσεις του και τους παραλογισμούς του.

Όπως και να ’χει πάντως, δεν πρόλαβε να το σκεφτεί παραπάνω, αφού είδε την εταιρεία παροχής υπηρεσιών ανθρώπινου δυναμικού που οργάνωνε το συνέδριο να προχωράει σε μια παρουσίαση στοιχείων σχετικά με τους μισθούς των εργαζομένων στην Ελλάδα. Σύμφωνα με αυτά, σχεδόν ένα στους δύο εργαζόμενους αμείβεται με λιγότερα από 800 ευρώ, ενώ υπάρχουν περισσότερα από 400.000 άτομα που παίρνουν λιγότερα από 500 ευρώ.

«Cheap choices» σκέφτηκε ξανά, αλλά δεν ήξερε ποιος πραγματικά ανήκε σε αυτή την κατηγορία. Αυτός που έπαιρνε 500 ή αυτός που έπαιρνε 800 ευρώ;

Δεν πρόλαβε να απαντήσει στον εαυτό του, αφού αντίκρισε τους διευθύνοντες συμβούλους να παραθέτουν μερικά ακόμα οικονομικά στοιχεία που αποδείκνυαν – σύμφωνα πάντοτε με τη δική τους ερμηνεία – την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Ένα από αυτά περιελάμβανε και τις αποδόσεις στο ελληνικό χρηματιστήριο που όχι μόνο κατάφερε να ξεπεράσει τις 900 μονάδες κάνοντας το καλύτερο κλείσιμο έτους της τελευταίας 20ετίας, αλλά παράλληλα πέτυχε παγκόσμιο ρεκόρ σε αποδόσεις για το 2019.

«Η άνοδος στο χρηματιστήριο προοικονομεί την προσέλκυση ακόμα περισσότερων επενδύσεων τον νέο χρόνο», είπαν με μια φωνή οι διευθύνοντες σύμβουλοι και περιχαρείς πρότειναν σε όσους βρίσκονταν εκεί και παρακολουθούσαν να δουλέψουν για μερικούς μήνες στις εταιρείες τους αφιλοκερδώς, για να μάθουν και να εξελιχθούν – έτσι είπαν. Δεν προσδιόρισαν με ακρίβεια την περίοδο, το άφησαν ανοιχτό, αλλά στην πιάτσα γενικότερα ήταν γνωστό πως αυτή η περίοδος κυμαινόταν γύρω στους έξι μήνες.

Ο νεαρός, που δεν είχε προλάβει ακόμα να συνειδητοποιήσει τι είχε μόλις συμβεί, άκουσε τους καθηγητές του από τον πανεπιστήμιο να τον παροτρύνουν να πάει αμέσως να δηλώσει πως θέλει να δουλέψει σε μία από αυτές τις μεγάλες εταιρείες. Αφού συμπλήρωσε σχεδόν μηχανιστικά τα στοιχεία του σε μερικά έντυπα, του είπαν πως θα τον ειδοποιήσουν τον νέο χρόνο για το πότε θα ξεκινήσει. Δεν έμοιαζε όμως χαρούμενος, είχε φανταστεί κάπως διαφορετικά την πρώτη του εργασιακή εμπειρία, ύστερα από τόσα χρόνια σπουδών και τόσα χρήματα σπαταλημένα από τους γονείς του.

Προτού επιστρέψει στο σπίτι του έκανε μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας. Κάποια σημεία ήταν πολύ όμορφα έτσι όπως ήταν στολισμένα, κάποια άλλα πάλι του δημιουργούσαν ένα βαθύ αίσθημα θλίψης και απογοήτευσης. Στην πλατεία Κοραή στάθηκε για λίγο και αντίκρισε μια ομάδα αστέγων να συζητάνε για το που θα έβρισκαν κάτι φθηνό να φάνε αυτές τις μέρες.

«Cheap choices»… Αυτές οι λέξεις τριγυρνούσαν διαρκώς μέσα στο κεφάλι του, τον σφυροκοπούσαν αδιάκοπα και δεν έφυγαν ούτε κι όταν άλλαξε ο χρόνος.

*Για την ιστορία, αυτός ο νέος δούλεψε για έξι μήνες αφιλοκερδώς σε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες στην Ελλάδα. Στη συνέχεια, του πρότειναν να μείνει για άλλους έξι μήνες με έναν συμβολικό μισθό των 200 ευρώ/μήνα, μέχρι να σιγουρευτούν πως είναι κατάλληλος (!) για να γίνει κανονικός υπάλληλος με σύμβαση στην εταιρεία. Δεν δέχτηκε. Σκέφτηκε πως η αξιοπρέπεια είναι πιο σημαντική από μία αβέβαιη σύμβαση μέσα σε ένα ακόμη πιο αβέβαιο μέλλον…