Άραγε είμαστε όλοι μαζί;

#Eimasteoloimazi είναι το χάσταγκ που ακολούθησε τον καταιγισμό δημοσιεύσεων σκηνικών κακοποίησης, ψυχολογικής ή και σωματικής και σεξουαλικής παρενόχλησης στο χώρο του θεάματος, με αφορμή την αποκάλυψη του βιασμού της Σοφίας Μπεκατώρου απ;o μεγαλοπάραγοντα της ομοσπονδίας της ιστιοπλοΐας.

Πριν συνεχίσω, να ξεκαθαρίσω ότι είμαστε με τα θύματα χωρίς ναι μεν αλλά, όσα χρόνια και αν πέρασαν, ό,τι και αν πέρασαν. Μπορεί ο βιασμός να είναι μια τελείως διαφορετική υπόθεση απο ένα συνεχόμενο μπινελίκι και ψυχολογικό εξευτελισμό, όμως δεν το κάνει καθόλου λιγότερο σημαντικό. Ο καθένας/καθεμία μας μπορεί να κουβαλάει το δικό του σταυρό επ;i χρόνια και να ήρθε η στιγμή που έσκασε. Καλά κάνουν λοιπόν και μιλάνε.

Αλλά η αφορμή να μοιραστώ τις σκέψεις μου και τους προβληματισμούς μου δεν ήταν οι αποκαλύψεις οι ίδιες (το έχουν κάνει ήδη στο Περιοδικό) αλλά το μέσο που αποφάσισαν να το κάνουν, με αρχή τη Ζέτα Δούκα.

Είναι άραγε τα πρωινάδικα ο κατάλληλος χώρος να γίνει ο χώρος που θα αποκαλυφθούν τόσο σοβαρά θέματα όπως ο βιασμός, η εργοδοτική βία, η σεξουαλική παρενόχληση και το μπούλινγκ;
Είμαστε όλοι μαζί με τα πρωινάδικα και τους παρουσιαστές τους που έχτισαν καριέρες πουλώντας σεξισμό, αντικειμενικοποίηση του γυναικείου σώματος και κανονικοποίηση του φασισμού;
Που σάπισαν συνειδήσεις με φτηνό κουτσομπολιό ανθυποσελέμπριτι;
Είμαστε όλοι μαζί άραγε με τον Βαγγέλη Περρή που είχε την πιο χυδαία εκπομπή στην ελληνική τηλέοραση, το ΌΛΑ (με το Θέμο) και αφού ξέπλενε όποιον φασίστα μπορείς να φανταστείς, είχε πιο δίπλα γυναίκες να χορεύουν ημίγυμνες σε στύλους;
Είμαστε όλοι μαζί με το Λιάγκα που έκαναν αστειάκια με τη φοιτήτρια στην Θεσσαλονίκη, όταν ένας ανώμαλος εκσπερμάτωσε στην πλάτη της σε δημόσιο χώρο;
Είμαστε όλοι μαζί με τη Φαίη Σκορδά που για λίγα νούμερα τηλεθέασης είχε καλέσει έναν καραγκιόζη απο κάποιο ριάλιτι (Αγαμέμνονας) και παραλίγο να την βιάσει λάιβ στο πλατό και έκαναν γελάκια;
Είμαστε όλοι μαζί με την Καραβάτου που έκαναν γελάκια όταν δύο δίδυμα βίασαν μια κοπέλα εν αγνοία της;
Άραγε πόση εμπιστοσύνη μπορούμε να έχουμε ότι θα χύσουν άπλετο φως, όταν η Σταματίνα Τσιμτσιλή στήνει στο απόσπασμα τον Γιώργο Κιμούλη (και καλά κάνει), αλλά δεν βγάζει κουβέντα για τον παλιό συμπαρουσιαστή της και δημοσιογράφο του καναλιού της Τάκη Χατζή που κατηγορήθηκε για βιασμό πριν λίγες μέρες;
Απο πότε ο θύτης και το θύμα είναι μαζί;

Όταν τόσο ασόβαροι άνθρωποι πιάνουν τόσο σοβαρά θέματα, το μόνο που θα πετύχουν είναι μειώσουν τη σοβαρότητά τους, να σταθούν επιφανειακά επειδή τώρα πουλάει και να καταλήξουν σε κουτσομπολιό και χαβαλέ.

Όλοι αυτοί λοιπόν που γεμίζουν με χασταγκς με ΜΙΛΑ, είναι οι ίδιοι που τόσα χρόνια φώναζαν ΣΩΠΑ, “έτσι είναι μωρέ τώρα τα πράγματα, θέλει γερό στομάχι, υπομονή, κάποια στιγμή θα ανταμφειθείς”. Οι ίδιοι που αδιαφορούσαν για τα όργια που γίνονται σε όλους τους χώρους δουλειάς μακριά απο τα φώτα του θεάτρου της μουσικής και της τηλεόρασης. Οι ίδιοι που, όταν μίλησε στην ώρα του ο μάγειρας που έκαψε ο Μποτρίνι με λάδι, έτρεξαν να υπερασπιστούν τον μεγα σεφ. Οι ίδιοι που, λίγα λεπτά αφού έρθουν στο φως οι καταγγελίες των ηθοποιών, θα σχολιάσουν γελώντας το μπούλινγκ που θα κάνει ο Μποτρίνι στο ριάλιτι του. Αυτοί που ρίχνουν το βάρος στο θύμα, στην ατομική λύση να σπάσει τη σιωπή του σε κάποιο πρωινάδικο και όχι στην καταγγελία στο σωματείο, να παλέψει με τους συναδέλφους του πρώτα με όσα μέσα έχουν τους τραμπούκους/βιαστές.

Αυτοί που νομίζουν ότι το πρόβλημα είναι 5-10 κακοί άνθρωποι (όχι ότι δεν πρέπει να τιμωρηθούν) και όχι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, η εκμεταλλευση ανθρώπου απο άνθρωπο, η δύναμη της εξουσίας του ισχυρού εκμεταλλευτή εργοδότη (άντρα ή γυναίκας) που πέρα απο την εκμετάλλευση, γεννά το φόβο της ανεργίας για τα θύματα -και αυτό είναι και η απάντηση πολλές φορές στην ερώτηση “γιατί όχι τότε;”

Ενάντια λοιπόν στο σάπιο σύστημά τους και στις πρωινατζούδες υπηρέτες του, μαζί με τους συναδέλφους μας σε όλους τους χώρους δουλειάς για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και κυρίως χωρίς φόβο.

Δεν είμαστε όλοι μαζί ούτε θα είμαστε…

Green Rebel