Αναμνήσεις καραντίνας – Τι μάθαμε τον καιρό της πανδημίας

Ακόμα κι αν δεν πάρουμε κορονομόλογο, πάλι θα έχουμε κερδίσει γιατί έχουμε πρώτη φορά κράτους αφού. Το είπε μεταξύ άλλων η Μιμή Ντενίση, η Βάνα Μπάρμπα και ο σκηνοθέτης Σμαραγδής. Μαζί με την Πρωτοψάλτη, οι μόνοι καλλιτέχνες που δεν πλήττονται από την κρίση που βιώνει ο κλάδος τους, αφού δουλειά τους είναι το λιβάνισμα των εκάστοτε κυβερνήσεων της ΝΔ.  

Φτιάξαμε ψωμιά, κάναμε γυμναστική στο σαλόνι μας, είδαμε σειρές, διαβάσαμε βιβλία, παρακολουθήσαμε τηλεόραση, είδαμε ειδήσεις, μάθαμε απέξω το σποτάκι του Σπύρου Παπαδόπουλου, διαβάσαμε στατιστικά, εξειδικευτήκαμε στην επιδημιολογία, γίναμε ιολόγοι, λοιμωξιολόγοι και παράξαμε περισσότερο Γκίκα Μαγιορκίνη από όσο μπορούσαμε να καταναλώσουμε. Μαγειρέψαμε κατιτίς παραπάνω και πήραμε τα σχετικά κιλά. Κάναμε ώρες βιντεοκλήσεων. Μιλήσαμε με φίλους που είχαμε να τα πούμε χρόνια. Επικοινωνήσαμε με κάθε γνωστό που έχουμε στο εξωτερικό να μάθουμε τι γίνεται εκεί. Ξυριστήκαμε μετά από δεκαετίες. Θυμηθήκαμε ότι έχουμε φόρμες και «σπορτέξ» και βγήκαμε για περπάτημα πολλές φορές. Καθαρίσαμε το σπίτι καλά, όχι μόνο όσα βλέπει η πεθερά. Προβληματιζόμασταν και αγχωνόμασταν κάθε φορά που έβηχε ένας δικός μας άνθρωπος. Καλύτεροι δεν γίναμε. Ούτε χειρότεροι. Μάθαμε όμως πολλά πράγματα αυτές τις εβδομάδες. Τόσα που χρειαζόταν καθημερινή ενημέρωση του ημερολογίου για να τα έχουμε εύκαιρα όταν θα τα θυμόμαστε και θα γελάμε.

Ας πούμε μάθαμε ότι όταν υπάρχει έλλειψη στην αγορά, είναι κακό να φοράς μάσκα αλλά όταν υπάρχουν μάσκες στην αγορά είναι καλό και περιορίζει τη μετάδοση του ιού.

Μάθαμε ότι τα πολλά τεστ κάνουν κακό στο σχέδιο εκτός αν τελικά υπάρχουν αντιδραστήρια οπότε κάνουν καλό.

Στα μέσα μαζικής μεταφοράς μεταδίδεται ο ιός αλλά αν τα χρησιμοποιείς για να πας στη δουλειά σου δεν κολλάς.

Μπορεί να κολλήσεις τον ιό σε μια καφετέρια αλλά όχι φιλώντας μια εικόνα σε μια εκκλησία, το λέει και μια λοιμωξιολόγος άλλωστε.

Μπορείς να κολλήσεις τον ιό πηγαίνοντας στην παραλία αλλά όχι στο κομμωτήριο, άλλωστε αυτό ζητούσαν οι πολλοί να ανοίξει πρώτο.

Αν συνωστίζονται άνθρωποι στην παραλία της Θεσσαλονίκης είναι υγειονομική βόμβα, αλλά αν συνωστίζονται έξω από το Μαξίμου για να απαθανατίσουν το χαιρετισμό του Κυριάκου στην περιφερόμενη διασκεδάστρια με κρατική πιστοποίηση είναι μια όμορφη στιγμή.

Ο ανθρωπότυπος Χαρδαλιά, αυτό το βλαχοματσό που ξεχειλίζει μαγκιά και σκληράδα, αυτό το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ» σε πολιτικό, στην κατάλληλη τιμή, μπορεί μέχρι και να θεωρηθεί sex symbol.

Ακόμα και έμπειροι επιστήμονες, επαγγελματίες χρειάζεται να ξεσκονίσουν τις γνώσεις τους στο πώς ανοίγει και κλείνει ένας υπολογιστής. Η γνώση είναι δύναμη άλλωστε και μας προφυλάσσει από αντιλήψεις όπως ότι ο ιός κατασκευάστηκε σε εργαστήριο από τον Μπιλ Γκέιτς για να χτυπήσει την ορθοδοξία μας. Άλλωστε αυτές οι αντιλήψεις είναι ξένες για τον μέσο Έλληνα.

Όταν άνθρωποι συγκεντρώνονται στο Τελ Αβίβ τηρώντας τα μέτρα απόστασης είναι εντυπωσιακά, όταν το κάνουν στο Σύνταγμα είναι βορειοκορεάτικο, όπως συμφωνούν ακροδεξιοί, συριζαίοι, νεοφιλελέδες και ορισμένοι φερόμενοι ως αναρχικοί.

Όταν ο Τραμπ λέει να πιούμε χλωρίνη για να αντιμετωπίσουμε τον covid19 είναι μπαρούφα. Όταν Έλληνας Υπουργός λέει ότι τις προσφυγικές ροές στο Αιγαίο θα τις σταματήσει ένα δίχτυ 2 χιλιομέτρων στα ανοιχτά της Λέσβου είναι Τρίτη μεσημέρι.

Μάθαμε ότι στο Τέξας των ΗΠΑ είναι νόμιμο να μπεις με όπλο στο τοπικό κοινοβούλιο. Στο ελληνικό Τέξας, τη Λέσβο, είναι σχεδόν νόμιμο να πυροβολήσεις και κανέναν πρόσφυγα.

Όταν εμείς μαθαίναμε ότι όλες οι χώρες του κόσμου θα βιώσουν τεράστια οικονομική κρίση, ότι η ανεργία καλπάζει παντού, στην Ελλάδα δεν θα συμβεί μάλλον τίποτα αφού εδώ όλοι λένε πως είμαστε όλοι ενωμένοι, θα τα καταφέρουμε, ο Κούλης είναι Μωυσής.

Ψάξαμε στο ίντερνετ να βρούμε ότι η κυβέρνηση κάνει περίεργα ντιλ με διάφορες επιχειρήσεις γιατί προφανώς αυτά τα θέματα δεν είναι σημαντικά για να απασχολήσουν τα κανάλια ακόμα κι αν αυτά παίζουν 20 ώρες τη μέρα ειδήσεις.

Καταναλώσαμε χρόνο και φαιά ουσία για να συζητήσουμε σοβαρά, το 2020, αν μεταδίδεται ο ιός από το ίδιο κουταλάκι ή αν ο αγιασμός λειτουργεί ως ασπίδα ενάντια του covid.

Οι φασίστες μπορούνε να συνεχίσουν τη δράση τους ανενόχλητοι, να τραμπουκίζουν, να καίνε ξενοδοχεία, αλλά ο πρόσφυγας που έφυγε από την καραντίνα της Μαλακάσας είναι ο δημόσιος κίνδυνος.

Οι γυναίκες αιτούσες άσυλο στο Κρανίδι εκδίδονται μόνες τους ή από χόμπι.

Οι αστυνομικοί είναι ήρωες που δίνουν τη μάχη καθημερινά και όχι θρασύδειλοι τραμπούκοι που προπηλακίζουν έναν περαστικό στη μέση του δρόμου και κάνουν τις κότες μπροστά σε ένα μπράβο που έτυχε να είναι πιο φασισταριό από αυτούς.

Λοκντάουν ξελοκντάουν, οι ΗΠΑ συνεχίζουν να κάνουν ντου σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, να επιτίθενται στην πρεσβεία της Κούβας, να απειλούν με κυρώσεις την Κίνα, αλλά είναι φίλοι μας και απλά πολύ ντεφορμέ τα τελευταία χρόνια στο πραξικοπημινγκ.

Μπορεί να θέλαμε κορονομόλογο αλλά ακόμα κι αν δεν το πάρουμε πάλι θα έχουμε κερδίσει γιατί έχουμε πρώτη φορά κράτους αφού. Το είπε μεταξύ άλλων η Μιμή Ντενίση, η Βάνα Μπάρμπα και ο σκηνοθέτης Σμαραγδής. Μαζί με την Πρωτοψάλτη, οι μόνοι καλλιτέχνες που δεν πλήττονται από την κρίση που βιώνει ο κλάδος τους, αφού δουλειά τους είναι το λιβάνισμα των εκάστοτε κυβερνήσεων της ΝΔ.

Όσο εμείς καθόμασταν σπίτι και μαθαίναμε πως να απολυμαίνουμε τα κολοκυθάκια πριν τα βάλουμε στο ψυγείο, η βουλή λειτουργούσε και ψήφιζε νομοσχέδια, μεταξύ άλλων και το νομοσχέδιο για το περιβάλλον.

Όσο πιστεύαμε ότι ο καπιταλισμός δέχθηκε ισχυρό χτύπημα επειδή και οι τυφλοί είδαν πως ακόμα και τα απαξιωμένα, υποβαθμισμένα, παρατημένα δημόσια συστήματα υγείας είναι απείρως ποιοτικότερα, αποτελεσματικότερα και ικανότερα από τα αντίστοιχα ιδιωτικά, το κεφάλαιο ετοιμάζει μεγάλη αντεπίθεση και δεν θα μείνει τίποτα όρθιο.

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: